Kleine kinderen die een rondje rijden op een pony, dat was een normaal beeld op de vrijmarkt, kermis of dierentuin. Het was magisch om als klein kind voor het eerst zo’n groot dier van dichtbij te zien, te aaien en er een rondje op te rijden. Maar het kan nóg veel magischer.

Paardenmeisjes bedachten voor deze pony’s een magische make-over. Hoe cute is het als je de manen en staart van een pony verft in de kleuren van de regenboog? En de hoeven zien er nog schattiger uit met een laag roze glitternagellak. Een diadeem met een roze hoorn op zijn hoofd en een pastelkleurige bloemslinger om zijn nek, maken het sprookjesplaatje af. De pony is omgetoverd tot een echte, levende ’unicorn’!

Waar we de dansende beren en olifanten uit circussen hebben weten te verbannen, vonden we ponyritjes altijd nog wel onschuldig. Politiepaarden of de dressuurpaarden die elk weekend naar een andere plek in het land worden gereden, hebben het immers een stuk zwaarder dan die vertroetelde pony’s die af en toe een kleuter moeten rondrijden. Maar met de eenhoornverkleedpartijen overschrijden de ponyhouders opeens toch een morele grens. Dierenwelzijnsorganisaties spreken vol afschuw over de unicornparty’s met echte pony’s.

Dat is niet zo gek. Je snapt als je de foto’s ziet hoe extreem tegennatuurlijk het is. Waarom moet een pony eruit zien of die is weggelopen uit de wei van Barbie? Is een pony niet al schattig genoeg zonder al die pastelkleurtjes? Maar aan de andere kant is het verschil met eindeloos borstelen en vlechten voor de pony waarschijnlijk niet heel groot. Maakt het voor een pony echt uit of zijn manen worden ingevlochten of dat er een kleurtje op wordt gespoten? De pony’s zijn natuurlijk niet in staat te zeggen of ze het wel of niet leuk vinden, maar dat waren ze eerder ook niet toen we er allemaal een ritje op maakten.

We domesticeren al duizenden jaren dieren voor ons eigen gemak. Waar we vroeger dieren vooral temden om ze op de boerderij te gebruiken, vertroetelen we tegenwoordig onze huisdieren als levend speelgoed. We laten puppy’s meedoen met yogalessen en dragen hondjes rond in handtassen. Moeten we de unicornpony’s niet gewoon zien als de volgende stap in de domesticatie?

Wettelijk gezien levert dit in elk geval geen problemen op. Je mag dieren gekke kleding aantrekken, hun haren verven en ze opmaken, zolang het geen gezondheidsproblemen oplevert. Toch voelt dat gek als het enige doel pure entertainment voor de mens is. Het heeft dan opeens toch wel veel weg van de dansende beren in het circus. Maar de wet vindt het alleen voor wilde dieren een probleem als je ze voor entertainment het hele land doorrijdt en dus niet voor pony’s. Huisdieren hebben we al zo lang gedomesticeerd dat we ze nu onnatuurlijk mogen behandelen. Zolang je hun gezondheid maar niet schaadt.

Deze column is op 12 juni 2024 gepubliceerd in het Noordhollands Dagblad, Leidsch Dagblad, de Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad en IJmuider Courant.